Rak rzeczny (Astacus astacus) to gatunek stawonoga, który jest wykorzystywany jako bioindykator, czyli wskaźnik czystości wód. Obecność raków w zbiornikach wodnych świadczy o dobrym ich stanie, tak więc coraz częstsze pojawianie się raków w Zalewie Szczecińskim napawa przyrodników optymizmem.

Ten gatunek stawonoga pełni w zbiornikach wodnych ważną funkcję sanitarną, zjadając martwe ryby oraz szczątki roślinne i zwierzęce. Oczywiście jego menu jest bogatsze o ślimaki, żywe rośliny, larwy owadów itp. Szczypce raka są uniwersalnym narzędziem – służą za imadło, pęsetę i obcęgi. Są to powiększone człony końcowe pierwszej pary odnóży tułowiowych, których używa również do obrony. 

Ciało raka w całości pokryte jest pancerzem. Składa się z głowotułowia i odwłoku. Racze mięso jest przysmakiem nie tylko dla ludzi, gustują w nim również czaple, sumy i okonie. Zaniepokojony ucieka do kryjówki, oczywiście tyłem, unosząc szczypce ku górze. Stąd istotne jest by w zbiorniku było dużo naturalnych zagłębień i kryjówek. W razie potrzeby sam jest w stanie przygotować sobie schronienie, podnosząc kamień lub odsłaniając korzenie nabrzeżnych drzew. Niestety ten pożyteczny bezkręgowiec jest zagrożony wyginięciem. Na jego niekorzyść wpływa przede wszystkim, zanieczyszczenie i regulacja rzek oraz wprowadzenie obcych gatunków raków (rak pręgowany i rak sygnałowy), które lepiej znoszą niekorzystne warunki środowiskowe. Najgorszym zagrożeniem dla wszystkich raków europejskich było sprowadzenie wraz z rakami amerykańskimi choroby wywoływanej przez grzyba Aphanomyces, zwaną raczą dżumą.

Oczywiście nasz bohater po krótkiej sesji fotograficznej wrócił na wolność.

Tekst i zdjęcia Wojciech Buczek