Kormoran zwyczajny (Phalacrocorax carbo) to gatunek ptaka wodnego, który ostatnio zyskał złą sławę szczególnie u hodowców ryb i rybaków, a to za sprawą jego niezwykłego apetytu na ryby. Otóż ptaki te każdego dnia zjadają nawet 800 g rybiego mięsa, a w czasie karmienia młodych jeszcze więcej. Przewyższa to nawet apetyt orła rybołowa.

Ciekawy jest sposób połowu ryb praktykowany przez kormorany. W wodach przeźroczystych ptaki za zdobyczą nurkują na duże głębokości, zaś w wodach mętnych, współpracując w stadach, część ptaków nurkując płoszy ryby ze strefy przydennej ku powierzchn dając możliwość żeru pozostałym członkom stada. Niekiedy duże stada kormoranów naganiają drobnicę (lecąc nad wodą i uderzając o toń łapami) z wód głębszych na płyciznę.

Kormoran to czarny charakter wśród ptaków wodnych. Kolejnym powodem jest to, że gniazdując w dużych koloniach na drzewach, zwierzęta te doprowadzają do ich usychania. Dzieje się tak za sprawą żrących odchodów, które niszczą gałęzie, przenikając glebę i korzenie.

Aby poznać wiek kormorana musimy zajrzeć mu w oczy, ponieważ młode mają brązowe źrenice a dorosłe szmaragdowo-zielone oczy. Te czarne jak węgiel ptaki wielkości gęsi, kiedyś nieliczne nad wodami Zalewu Szczecińskiego, dziś na skutek wieloletniej ochrony prawnej dają się obserwować w stadach liczących kilkaset osobników. Często odpoczywają z charakterystycznie rozłożonymi skrzydłami, gdyż ptaki te suszą pióra chłonące wodę, co je wyróżnia od innych ptaków nurkujących. 

Tekst i zdjęcia: Wojciech Buczek