Dzisiejszym bohaterem jest 30% roztwór nadtlenku wodoru, nazywany też perhydrolem. Pomimo podobieństwa nazwy i wzoru sumarycznego do wody, nadtlenek wodoru jest substancją o innych właściwościach. Posiada on inną strukturę niż woda, wiązanie tlen-tlen wprowadza duże zmiany w cząsteczce. Jej podstawową cechą jest to, iż nie jest płaska. Zwykle połączenia tlenu z tlenem są nietrwałe, oznacza to, że nadtlenek wodoru jest substancją niestabilną, która szuka powodu by pozbyć się niepotrzebnego atomu. Klasyfikowana jest jako substancja szkodliwa, o silnym działaniu utleniającym i potencjalnie wywołującym korozję.

Nadtlenek wodoru ulega rozkładowi na wodę i tlen, w naturalnych warunkach bardzo powoli. Dodając jodek potasu, czyli katalizator, przyspieszamy tę reakcję, towarzyszy temu duże wydzielenie tlenu, który zostaje „uwięziony” w pianie. „Dym” widoczny na filmie, który można zobaczyć na Facebooku TOEE, to po prostu para wodna.

https://www.facebook.com/zalesietoee/videos/286369412873192

W domu możecie wykonać to doświadczenie w bezpieczniejszej wersji, jednak pamiętajcie o rękawiczkach! Potrzebny Wam będzie 6% roztwór nadtlenku wodoru (używany w fryzjerstwie), do którego dodajecie barwnik oraz płyn do naczyń i wszystko dokładnie mieszacie. Na koniec dodajemy rozczyn z suchych drożdży i gotowe! Uwaga – może powstać tyle piany, że spokojnie zęby mógłby umyć taką pastą nawet słoń!

Tekst, zdjęcia i wideo: Ewelina Marczewska

Niemiecka nazwa Świąt Wielkanocnych pochodzi od bogini wiosny, Ostary. To ona, według pewnej legendy, uratowała kiedyś życie zającowi, za co z wdzięczności postanowił on każdej wiosny darować jej złożone i pomalowane przez siebie jajka. Tak narodziła się tradycja „wielkanocnego zajączka”, który w pierwszy dzień świąt roznosi prezenty i chowa je w zakamarkach ogródków czy mieszkań a dzieci od rana zaczynają je szukać. Najczęściej nie są to kurze pisanki a czekoladowe lub marcepanowe jajka.

Wszystkim życzymy, aby w te wiosenne, piękne Święta Wielkanocne, wraz z budzącą się przyrodą, odrodziła się w Państwa sercach nadzieja i radość.

Tekst i zdjęcie: dr Tadeusz Leśnik

Święta tuż tuż, więc dziś przedstawiam pomysł na prostą ozdobę z eko materiałów.

Potrzebujemy: kartonu bądź papieru z recyklingu, sznurka, nożyczki, pisaki, szablon związany ze świętami i patyki z lasu. Podstawą naszej wiszącej konstrukcji będzie patyk, na którym w różnych odstępach i odległościach wiążemy za pomocą sznurka kartonowe ozdoby. Nie potrzebujecie profesjonalnych splotów, wystarczą najprostsze wiązania. Szalejcie z ozdobami i rodzajami sznurka! Może kolorowe pisanki zawisną na waszej eko girlandzie?

Tekst i zdjęcia: Agnieszka Plucińska

Żuk wiosenny (Geotrupes vernalis) to niewielkich rozmiarów chrząszcz należący do rodziny gnojarzowatych. Jego wygląd jest typowy dla żuków – krótkie, krępe, mocno wypukłe ciało o barwie czarnej z metalicznym, niebieskim lub zielonym połyskiem, długość ciała dochodzi do 20 mm, odznacza się obecnością włosków na kończynach.

Jego tryb życia przynosi ważne korzyści ekosystemowi lasu i łąk. Jak na gnojarza przystało, żywi się odchodami zwierzęcymi, przez co przyśpiesza obieg materii w przyrodzie. Samice składają jaja w podziemnych korytarzach wypełnionych odchodami, co zabezpiecza wyklute wiosną larwy w pokarm a dodatkowo natlenia glebę (system podziemnych korytarzy) i wzbogaca ją w cenny nawóz. Tak więc ten niewielki owad pełni ważne funkcje w lasach – jest leśnym sanitariuszem sprzątającym odchody a zarazem ogrodnikiem, gdyż nieświadomie przyczynia się do lepszego wzrostu roślin. Nie można zapomnieć o jego ogromnej sile. Szacuje się, że jest on w stanie podnieść ciężar nawet o ok. 1000 razy większy od niego samego. 

Z okazji zbliżających się Świąt Wielkanocnych życzę Państwu zdrowia, szczęścia i radości oraz tyle sił do czynienia świątecznych porządków, co w żuku wiosennym. 

Tekst i zdjęcia: Wojciech Buczek

Do wykonania doświadczenia będziesz potrzebować: 

– stworzony przez siebie rysunek, na którym będzie na przykład czerwona gwiazdka lub kwiat i pusta kartka lub wazon 

– źródło światła – może to być latarka albo lampka biurkowa

A teraz doświadczenie:

Umieść swój rysunek pod lampką, bądź świeć latarką tylko na rysunek w kolorze czerwonym. Patrząc na obiekt policz do 30. Teraz spójrz na pustą kartkę lub wazon. Czy dostrzegasz tam gwiazdkę lub kwiat? Jaki ma kolor?

Wyjaśnienie:

Kiedy patrzysz na obiekt nieprzerwanie, receptory w Twoim oku, czułe na kolor czerwony, mocno pracują. W momencie kiedy spoglądasz na pustą kartkę – czyli na kolor biały, przepracowane receptory wyłączają się. Jednak w tym czasie receptory odpowiedzialne za zieleń i niebieski nadal pracują. 

Dlatego też widzisz w kolorze niebiesko – zielonym. Spróbuj zrobić to doświadczenie z innymi kolorami. 

Udanych odkryć!

Tekst i zdjęcie: Gracjana Kalicka