Animaloterapia lub też zooterapia znana jest ludziom od XIX wieku. Najpowszechniejsza i najbardziej znana jest dogoterapia, czyli terapia z udziałem psów, a także hipoterapia – terapia z udziałem koni oraz felinoterapia – terapia z udziałem kotów. Obecnie możemy jednak spotkać się również z delfinoterapią a nawet onoterpią – z udziałem osób. Zooterpię błędnie kojarzymy tylko z terapią dzieci niepełnosprawnych, ponieważ możemy wyróżnić podział na 3 rodzaje:
- AAA – Animal Assisted Activities czyli zajęcia z udziałem zwierząt
- AAT- Animal Assisted Therapy czyli terapia z udziałem zwierząt
- AAE- Animal Assisted Education czyli edukacja z udziałem zwierząt.
A więc tak naprawdę animaloterapia ma bardzo szerokie zastosowanie, nauka poprzez zabawę ze zwierzętami przynosi niesamowite rezultaty. Felinoterapia znajduje zastosowanie w domach spokojnej starości, odpowiednio przeszkolone koty dają wiele radości i spokoju. Nie wolno nam również zapominać, że zarówno zwierze jak i jego opiekun muszą przejść odpowiednie szkolenie, dla psa czy kota udział w takiej terapii to zupełnie tak, jak praca dla człowieka. Dlatego też bardzo krzywdzące jest kupowanie zwierzęcia „dla dziecka”, a także wciąż szeroko panujące przeświadczenie, że rasy takie jak labradory czy golden retrivery to psy do dogoterapii. Owszem, rady te mają do tego predyspozycje, ale nawet zwykły kundelek mający odpowiedni charakter, przeszkolenie i opiekuna może zostać świetnym terapeutą – zresztą, kto poznał naszego asystenta Rendiego wie, co mamy na myśli 😉
Tekst i zdjęcia: Ewelina Marczewska
