Lis rudy (Vulpes vulpes) należy do rodziny psowatych (Canidae), jest najszerzej rozpowszechnionym ssakiem lądowym na Ziemi. Zawdzięcza to niebywałej zdolności adaptacyjnej i inteligencji. Te wszystkożerne zwierzę zjadają świerszcze, żuki, gryzonie, płazy, gady, niewielkie ssaki, ptaki i ich lęgi, a także padlinę. Pożywienie lisa składa się również w niewielkiej części z owoców. 

Lis mimo, że jest ssakiem typowo lądowym potrafi skutecznie polować na ryby. Atrybutem każdego lisa jest oczywiście jego ogon – ruda kita, ale na uwagę zasługują również jego uszy, którymi potrafi poruszać niemal w każdą stronę i jest w stanie usłyszeć najdrobniejszy szmer z dużej odległości. Dysponuję również doskonałym węchem.

Choć lis jest bliskim krewnym psa domowego czy wilka, to w odróżnieniu od psowatych, jego pazury chowają się jak u kota.

Mówiąc o tym pospolitym zwierzęciu nie można zapomnieć o jego inteligencji. Jako dowód na jej istnienie przywołam niesamowity sposób pozbywania się pasożytów praktykowany przez lisa – otóż lis zrywa mech i robi z niego kulkę, którą trzymając w pysku zanurza się w wodzie niemal całe, nad wodą pozostaje tylko pysk lisa. Pchły i kleszcze uciekając przed utonięciem chowają się do mchu. Lis wypluwając mech do wody pozbywając się ich. 

Lisy są znane z budowy dużych nor o wielu wejściach, liczba takich wejśc wynosi od 10 – 15. W dodatku lisia nora bywa zamieszkiwana nie tylko przez lisy, bywają w niej również inne gatunki na przykład borsuki czy zające. Co zaskakujące, panuje pokój i zawieszenie broni w tych podziemnych wspólnotach. 

Tekst i zdjęcia Wojciech Buczek