Kolejnym zwierzęciem, którego sylwetkę chciałbym przybliżyć jest borsuk europejski (Meles meles). Ten przedstawiciel rodzinny łasicowatych jest nieco tajemniczym zwierzęciem, wynika to z faktu, iż jest płochliwy i prowadzi nocny tryb życia. Borsuki to wszystkożerne ssaki, których dieta jest zdominowana przez pokarm roślinny (owoce, nasiona, korzenie), zjadają także grzyby. Zwierzęta te nie są lubiane przez rolników, ponieważ wyjadają z upraw kukurydzę, buraki i ziemniaki. Uzupełniają swą dietę o białko zwierzęce. W wielu regionach dżdżownice stanowią podstawę ich jadłospisu. Zjadają także padlinę, ślimaki, owady i ich larwy oraz małe kręgowce, jak węże i jaszczurki. Dzięki długim, ostrym pazurom oraz grubej skórze na pysku są w stanie zjeść nawet jeża. 

Borsuki potrafią włamać się do kurników i urządzić tam typowy dla łasicowatych krwawy pogrom.

W chłodniejszych lasach Europy borsuki odbywają zimowy spoczynek różniący się od snu zimowego tym, że temperatura ciała obniża się nieznacznie i mięśnie nie wiotczeją, co powoduje, że w każdej chwili jest gotowy do ucieczki. Niestety taki sposób na przetrwanie zimy wymaga zgromadzenia dużych zapasów tłuszczu. Tak więc borsuki w okresie lata i jesieni zjadają wszystko co się da, przybierając na masie nawet do 20 kg. Po zimowej diecie masa ich ciała może spaść nawet o połowę. Zwierzęta te słyną z ogromnych nor z licznymi wejściami, w których komora główna może znajdować się nawet na głębokości 5 m pod ziemią. Takie nory są niekiedy zamieszkiwane przez kilka pokoleń borsuków. W odróżnieniu od lisich nor, borsucze są czyste i bez zapachu odchodów. Pomimo terytorialnego trybu życia borsuki są tolerancyjne wobec sąsiadów.

Tekst i zdjęcie Wojciech Buczek