PATAGOŃSKIE LODOWCE – FOTORELACJA Z WYPRAWY DO ARGENTYNY (cz. 3)

Z turystycznej miejscowości El Calafate (nazwa pochodzi od hiszpańskiej nazwy krzewu berberysu bukszpanolistnego, o niebieskich, jadalnych owocach), położonej na samym południu Patagonii, nad turkusowo-granatowym jeziorem Argentino, udaliśmy się do Parku Narodowego Los Glaciares (park lodowców). Przez tysiące lat śniegi pokrywające Andy przekształcały się w lód, który spływał do dwóch jezior: Lago Viedma i Lago Argentino. Najwspanialszym tworem lodu, skał i wody jest posuwający się powoli do przodu (mimo globalnego ocieplenia) lodowiec Perito Moreno, spływający do jeziora Argentino. Jego czoło wznosi się na wysokość 50 -60 m, na odcinku ok. 4 km w poprzek tego jeziora. Potężne bloki lodowe zachwycają ( lód lśni i błyszczy we wszystkich odcieniach bieli i błękitu, a kolor zależy od kąta padania promieni słońca) ale i napawają grozą, kiedy  odpadają z trzaskiem, wpadając do jeziora. Wrażenia niesamowite!

Tekst i zdjęcia: dr Tadeusz Leśnik

Tekst i zdjęcia: dr Tadeusz Leśnik

SOBOTNIE RODZINNE WARSZTATY EDUKACYJNE – 17 LUTEGO

W najbliższą sobotę w TOEE warsztaty wypełnione eksperymentami oraz walentynkowe, mydełkowe szaleństwa. Zapraszamy!

11.00 – 12.00 EKSPERYMENTOWANIE JEST FAJNE – DOŚWIADCZENIA DLA MAŁYCH I DUŻYCH, wiek 6+

ZAPISZ SIĘ: https://tiny.pl/dhfvz

13.00 – 14.00 WALENTYNKOWE, MYDEŁKOWE SZALEŃSTWO, wiek 4+

ZAPISZ SIĘ: https://tiny.pl/dhfbw

Zdjęcie: Aleksandra Plumbom

ZIEMIA OGNISTA – FOTORELACJA Z WYPRAWY DO ARGENTYNY (cz. 2)

Park Narodowy Ziemi Ognistej obejmuje brzegi kanału Beagle, zatokę  Oceanu Spokojnego La Pataia, torfowe mokradła, stoki porośnięte rodzimymi gatunkami drzew i góry Andy, które tutaj mają swój południowy skraj. Zbocza górskie porastają wyłącznie bukany, drzewa charakterystyczne dla regionów klimatu umiarkowanego półkuli południowej, należące do rodzaju Nothofagus („nothos” ze starogreckiego oznacza fałszywy, zaś „fagus” buk, więc cała nazwa znaczy tyle, co „fałszywe buki”). Bukany przypominają z wyglądu buka, lecz mają mniejsze liście a wiele z nich to gatunki wiecznie zielone. W Parku Narodowym Ziemi Ognistej występuje m.in. bukan brzozolistny (Nothofagus betuloides), drzewo wiecznie zielone o kolumnowym pokroju, zasiedlane masowo przez nadrzewne porosty o nitkowatych plechach (brodaczki), świadczące o powietrzu wolnym od zanieczyszczeń i bukan chilijski (Nothofagus natarctica) o pofałdowanych na brzegach liściach, które po roztarciu w upalne dni wydzielają słodki miodowy aromat, zaś jesienią barwią się od maślanej żółci po szkarłat ( stąd może nazwa „Ziemia Ognista”, chociaż inni wywodzą ją od licznych ognisk rozpalanych przez Indian, jakie dostrzegł F. Magellan odkrywając ten skraj świata w 1520 roku). Bukany z pogranicza Argentyny i Chile zostały introdukowane do Europy w 1830 roku i obecnie są często spotykane w europejskich ogrodach botanicznych i arboretach np. w Ogrodach Świata w Berlinie.

Zdjęcie 1. Zatoka La Pataia

Zdjęcie 2. Gałązka bukanu chilijskiego z przebarwiającymi się liśćmi

Zdjęcie 3. Bukanowa puszcza

Tekst: dr Tadeusz Leśnik

Zdjęcia: Jolanta Leśnik oraz dr Tadeusz Leśnik